Zwemmen tussen de piranha’s

Zwemmen tussen de piranha’s
We gaan zitten op het houten bankje van de korjaal; een blauwe langwerpige Surinaamse boot. Voor ons zien we de Suriname rivier het tropisch regenwoud in kronkelen. We zijn ongeveer tweehonderd kilometer ten zuiden van Paramaribo. Vanaf deze plek bedekken duizenden kilometers tropisch regenwoud als een immense groene zee het Zuid Amerikaans continent. Het Amazone regenwoud is het grootste tropische regenwoud ter wereld en wat veel mensen niet weten is dat in Suriname een van de meest ongerepte delen van het  Amazone regenwoud ligt. Het is zo ongerept dat de enige vervoersmogelijkheid over de rivieren per boot is.
Stroom opwaarts
De schipper geeft vol gas en de korjaal zoeft weg. We snellen stroom opwaarts en zigzaggen tussen de rotsen door die kriskras in de rivier verspreid liggen. De schipper navigeert handig tussen de stroomversnellingen door terwijl de rivier de korjaal met alle macht probeert terug te duwen. Ik kijk met bewondering naar de stuurmanskunsten van de schipper. Het is een wereldse ervaring; de frisse wind in mijn haren, de rivier en het machtige woud om ons heen.
Marrons
We varen af en toe langs een marron dorp. Marrons is de naam die in Suriname werd gegeven aan gevluchte slaven. Al vanaf het begin van de slavernij vluchten slaven van de plantages. Zij vormden dorpen stroomopwaarts en vielen de plantages aan om wapens, vrouwen en eten te roven en de plantage-eigenaars een kopje kleiner te maken. Zij vestigden zich met de vrouwen in het binnenland en vormen tot op de dag van vandaag dorpjes met een traditioneel Afrikaanse levensstijl.
Een klein paradijs
Na onze tocht stroomopwaarts zijn we een flink stuk in het tropisch regenwoud doorgedrongen. De rivier splitst zich op majestueuze wijze met aan beide kanten stroomversnellingen en dikke begroeiing. We gaan richting de rechter oever en de korjaal tikt zachtjes de wal aan. We stappen uit met onze backpacks, groeten de marrons en krijgen een warme glimlach terug. De meeste marrons spreken geen Nederlands. We worden welkom geheten door Peter, de Nederlandse beheerder van de paar passanten hutjes naast het marrondorp.
Wild
Afgezien van jaguars, piranha’s, giftige slangen, anaconda’s en alligators heb je weinig te vrezen hier in het regenwoud vertelt Peter ons. Ik grinnik er om maar Katia kijkt benauwd als we praten over zwemmen in de rivier. Peter lacht haar vrolijk toe. “Geen zorgen, geen zorgen, de piranha’s bijten niet. “ De klamme warmte maakt de rivier verleidelijk. Ik sleur haar onder luid geschreeuw mee het water in en twee marron meisjes komen naar ons toe om ons de weg tussen de stroomversnellingen door te wijzen. Om ons heen klatert het water, zingen de vogels en ademt het oerwoud haar vochtige zuurstofrijke lucht uit. Het is hier absoluut paradijselijk.
En de piranha’s? Een school zwemt vlak langs ons. Ze bijten inderdaad niet. Het zijn kleintjes; gelukkig maar…