Het was moeilijk om alles achter te laten

,,Het was niet makkelijk om alles achter te laten en te vertrekken. Ik miste soms mijn familie, vrienden en mijn land. Ze waren alles dat mij tot dan toe gelukkig maakte in mijn kleine wereld. Mijn grootste doel was altijd mijn studie afronden en een goede baan vinden zodat ik voor mijzelf en mijn familie kon zorgen. Het was een grote beslissing om dat plan in de wacht te zetten. Maar ik was nieuwsgierig naar wat er aan de andere kant van de wereld was en ik wilde Josh en mij een kans geven.
Onbekend
Het zeilersleven is een onbekend fenomeen in Kaapverdië. Dus toen ik vertelde dat ik weg ging hadden de mensen om mij heen geen idee waar ik het over had. Toen ik het bleef uitleggen accepteerden ze het, maar zonder het te begrijpen. Één keer vroeg een vriendin zelfs of ik mij bewust was van mensenhandel. Andere keren vroegen mensen hoe we aan boord slapen, koken en of we een badkamer hebben. En natuurlijk waar we het geld vandaan halen!

Vertrouwen
Wat het makkelijker maakte was dat mijn familie Joshua kent en wist dat ze hem kunnen vertrouwen. Uiteindelijk legde mijn familie zich bij mijn vertrek neer: “We wensen je het allerbeste waar je ook gaat, we hopen dat God voor je mag zorgen op de grote zee. En de deur blijft altijd voor je open”. Mijn familie is de motor van mijn leven dus hun steun gaf mij de moed om daadwerkelijk te vertrekken.
Puppies
Ik kom niet uit een rijke familie en het was veel makkelijker om te wennen aan het leven aan boord dan ik dacht. Om eerlijk te zijn vond ik aan boord van Hope comfortabeler dan thuis. Moeilijk was wel dat ik het leven miste in een huis met 7 mensen, met een hond, met puppies, met de kat en de buren die elke dag langskwamen. De boot met maar twee mensen voelde leeg in het begin.
Saaie verhalen
Maar het is het waard geweest. Wat ik terugkreeg was zo mooi en speciaal. Ik leerde veel onderweg van de mensen die ik tegenkwam. Mensen met prachtige levensverhalen, die weinig hebben en gelukkig zijn. En dan zijn er mensen die alles hebben en toch klagen en mij vermoeien met saaie verhalen.  Bijvoorbeeld dat in sommige landen weinig te krijgen is. Ik koester de kennis die ik opdeed over geografie, natuur en historie. Bijvoorbeeld de Surinaamse marrons, de Essequibo rivier en het Panama-kanaal die allemaal een diepe indruk op mij maakten.
Steeds zeeziek
In het Portugees zeggen we “niet alles is rozen” en het zeilende leven heeft zijn ups and downs. Na een tijdje word ik moe van vrienden maken want als we weg gaan moet ik weer opnieuw beginnen. Aan de andere kant is het overal belangrijk om vrienden te maken, om mensen te hebben om mee te praten en een leuke tijd mee door te brengen. Ook voel ik mij nog steeds elke reis zeeziek en kan soms een paar dagen niet eten.
Groot avontuur
Maar er is altijd iets speciaals aan de andere kant dat op ons wacht. Het kan een koel biertje zijn (ja ik drink graag een biertje 😉 ), een prachtig strand, een mooi feest of interessante mensen. Ik laat mij niet tegenhouden door zeeziekte of hobbels in de weg. We staan nu aan het begin van de grote oceaan en een groot avontuur ligt voor ons. Ik kan niet wachten!
Liefde
En dan wil ik nog wat zeggen, tegen Joshua: Ik wil bedankt zeggen tegen jou, mijn liefde. Bedankt voor deze kans, voor je geduld, dat je mij nooit opgaf, bedankt voor alles. Een groot deel van wat ik vandaag ben heb ik aan jou te danken en met dit groeit mijn liefde voor jou elke dag.
Meer informatie over de Kaapverdische eilanden en Kaapverdische muziek vind je op Katia’s site.
Hope zeilt met tuigage van Carl Stahl Yachting
Deze blog is verstuurd met mijn Xtreme Districts Iridium Go.