Josh&Hope&Katia
HopeOver onsCrewRouteFoto’sVideoHet boek

Dominicaanse billen

03 april 2015 - door Josh & Hope

Ik ben weer terug op het eiland, en loop met een bevriende kapitein Casablanca binnen. Het is donker, muf en de lucht is vochtig, als in een grot.
Vorig jaar vloog ik naar Sint Maarten voor werk. De matroos die mee was wilde ’s avonds stappen dus we vroegen een Sint Maartenaar om tips. Hij raadde “Casablanca” aan, een kwartiertje lopen vanaf de haven en zichtbaar door de rode letters. Casablanca bleek een bordeel, al is dat veel eer, het is eerder een “neukhol” . Als een local ons dít als club aanraadt, wat zegt dat over dit eiland? Eenmaal thuis ging ik Googelen en vond sites met tips voor sekstoeristen die naar Sint Maarten gaan, bezoekers ervaringen en verhalen over politici met belangen in de seksindustrie. Dit jaar ging ik terug naar Sint Maarten op zoek naar het verhaal achter Casablanca, sekstoerisme en mensenhandel.
IMG_0263
IMG_0260
Casablanca
Ik ben weer terug op het eiland, en loop met een bevriende kapitein Casablanca binnen. Het is donker, muf en de lucht is vochtig, als in een grot. In het midden staat een ronde bar. Verderop een loungegedeelte en dansvloertje. Her en der staan latina’s, de meesten beeldschoon, licht getint en gekleed in string, BH en naaldhakken. Een aantal slapen hangend op de bar. De speakers pompen soca muziek de dansvloer op. Veel mannen zijn er niet, drie of vier misschien, het is nog vroeg. Een latina komt uit een gangetje gevolgd door een toerist die zijn haar fatsoeneert.
Als we aan de bar zitten maakt een latina oogcontact en komt met een `vriendin` op ons af.
“I am Chica. What is your name?”
Ze legt haar hand op mijn schouder, speelt met mijn haar en kijkt mij aan. Het voelt vreemd. Ze doet wat mijn vriendin zou doen en tegelijkertijd weet ik dat ze niets voor mij voelt.
“Oh hello Chica, we are Jay and Bryan” Ze draait ze zich om en begint haar billen in mijn kruis te grinden.
“I like you” zegt ze.
 Ik ga wat verder op mijn barkruk zitten en bied haar een drankje aan. Ze stopt.
“Waar kom je vandaan Chica?” vraag ik haar in het Spaans. “Republica Dominica”.
“Ben je hier al lang?“
Ze kijkt mij aan en zegt “Een week”.
Ik ga verder in mijn hakkerige Spaans; “ Ik kom uit Nederland, ik ben hier voor een paar dagen, en jij?“
“6 maanden”. Ze draait zich om en begint weer te grinden. Dan grijpt ze in mijn kruis en knijpt glimlachend.
“I like you. I want to fock you. Fock Fock. Sucki sucki. Only 50”.
“Sorry Chica, no fock fock.
“Why?“ ik denk even na en zeg “I have a girlfriend”. Ze loopt direct weg.
Wat later proberen een paar andere latina’s hetzelfde. “Only 50 dollar, I fock you”. Ik probeer te praten, vragen te stellen, maar het gaat moeilijk. Toch vertelt elke vrouw een deel van haar verhaal. De meeste kwamen net over uit de Dominicaanse Republiek en vertellen over familie en armoede. Maar vaak raakt dit een gevoelige snaar, en schieten ze terug in het hier en nu: “I fock you, 50 dollar”.
Als slaaf naar Sint Maarten
De kans bestaat dat deze vrouwen door mensenhandelaren naar Sint Maarten zijn gebracht; als slaaf. Het eiland is veelgenoemd in artikelen en rapporten over mensenhandel en uitbuiting. Het ligt dichtbij Colombia, Cuba en de Dominicaanse republiek en is favoriet bij mensenhandelaren vanwege de bereikbaarheid en ondermaatse overheidscontrole. Mensenhandelaren benaderen vrouwen uit arme families in bijvoorbeeld de Dominicaanse republiek en vertellen dat ze kunnen werken als verpleegkundige of danseres. Ze schieten de reis voor en brengen hen op een toeristenvisum of per boot over. Eenmaal aangekomen wordt hun paspoort afgepakt, worden ze verkracht, gedwongen tot prostitutie en in een wurggreep gehouden met schuld, rente en bedreigingen. De vrouwen rouleren na 3 tot 6 maanden om te voorkomen dat ze Engels leren of klikken.
IMG_0286
De aantrekkingskracht van Sint Maarten
De aantrekkingskracht van Sint Maarten binnen de regio is groot. Het eiland ontvangt jaarlijks 2 miljoen cruiseschip passagiers en veel resort gasten. Het massatoerisme zorgt voor massavraag. Er zijn twaalf legale bordelen met elk 25 tot 50 prostituees en zeker tien hotels en dansgelegenheden die prostitutie aanbieden. Aangevuld door zelfstandig werkende prostituees en escortbureau’s. Geschat 300 (legale) en misschien 600 (inclusief de illegale) prostituees. Dit is 5 tot 10 keer meer per inwoner dan Amsterdam.
Gevangen in een hel
De vrouwen die gedwongen in bordelen werken, leven in een hel. Ze moeten voor een paar dollar hun benen spreiden, zich laten penetreren, de mannen behagen, pijpen, soms zonder condoom,  en soms zoals bij Casablanca, zonder tijdslimiet. De vrouwen lopen grote kans op HIV besmetting met 2% – 3,5% HIV besmetten op Sint Maarten. Verder moeten ze schuld en onderdak betalen. Alsof dagelijks gepenetreerd worden door 10, 20 mannen niet genoeg is, verkrachten sommige bordeeleigenaren de vrouwen na werk. Die sluiten zichzelf op om te proberen aan de verkrachtingen te ontkomen.
Van de overheid hoeven de vrouwen niets te verwachten
De overheid op Sint Maarten bleek op ministerieel en parlementair niveau banden te hebben met de seksindustrie. De voormalig minister van justitie liet in 2013 optekenen: “where does it say I am not allowed to have a brothel?”De regering omzeilde het prostitutieverbod en deelde meer vergunningen uit aan bordelen. De overheid doet weinig om slavernij te stoppen. Aangiftes worden niet behandeld of de politie gaat over tot deportatie. Op zich niet verrassend  als je weet dat de voormalige minister van justitie beschuldigd wordt zelf belangen te hebben in een bordeel en kamerleden zich lieten omkopen.
Club Sint Maarten 2
Uitbuiting en slavernij buiten seksindustrie
Mensenhandel en slavernij is er niet alleen in de vorm van gedwongen prostitutie. Slavernij is een reëel en wereldwijd probleem. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, zijn er tegenwoordig meer slaven in de wereld, dan op het hoogtepunt van de slavernij. Naar schatting 30 – 40 miljoen. Hoewel het Nederlands parlement eind 2013 besloot tot onderzoek naar mensenhandel en prostitutie in de Nederlandse Cariben, komt dit te laat voor de vrouwen in Casablanca, die avond na avond moeten rondlopen in hun string, “I fock you, 50 dollar” moeten zeggen en zich moeten laten penetreren.

Geschreven door

Joshua van Eijndhoven

Joshua is ondernemer en auteur van het boek “Op reis met de Hope”. Na zes jaar de wereld rond gezeild te hebben is hij Voja Travel begonnen. De eerste reiziger vertrok 5 september 2017. Voja Travel is gevestigd in de binnenstad van Utrecht en heeft op dit moment 14 medewerkers.

Lees al mijn blogberichten

Bestel mijn boek

Op reis met de Hope

Lees alles over het geheim van zes jaar reizen. Op reis met de Hope is een verhaal over dromen, liefde en de magie van wereldreizen zonder vast plan.

Meer over mijn boek

Laatste blogberichten

Lees mijn blog

Van droom naar zes jaar reizen

26 augustus 2017

Blij en triest bij laatste refit

11 augustus 2017

Kaapverdie, het land dat mijn reis veranderde

24 januari 2017
© Copyright 2024 - Josh & Hope