Paradijs voor zeilers

Na ons warme onthaal op het atol maken we ons op om zeil te zetten. We willen zo kort mogelijk stoppen maar het is onmogelijk weg te komen. Het weer is geweldig, de lagune beeldschoon en de mensen zijn ontzettend warm. We krijgen een lesje menselijke warmte en ervaren wat werkelijke gastvrijheid inhoudt.
Bij de mensen thuis
Een aantal zeilboten komt aan en de eigenaar van de lokale parelfarm nodigt ons uit voor oesters eten en parels jagen. Wij geven hem vers fruit en hij nodigt ons beide uit voor eten na de avondmis. We gaan nooit dus twee missen in een week is wel erg veel. Maar we zeggen ja en tijdens de dienst worden alle families en wijzelf een voor een gezegend voor het altaar. Daarna hebben we een simpele maaltijd bij de mensen thuis.
Barebequen tussen de palmbomen
De parelboer vraagt ons de volgende dag voor een barbeque in de natuur met zijn familie. We zijn druk met de boot maar willen geen nee zeggen. Geen punt; 11:00 haalt hij ons op en 13:30 belooft hij ons terug te brengen. Wij hebben onze twijfels want we kennen eilandtijd maar we kunnen natuurlijk geen nee zeggen. Als we bij de barbeque aankomen, is het eten klaargemaakt, gaat de vis direct op de barbeque en drinken we uit verse cocosnoten. Het is heerlijk en stipt om 13:30 zet hij ons weer af . We krijgen nog een schelpenketting en avondeten mee voor de aanstaande zeiltrip.

 
Cocktails van de priester
De lokale electricien (Make) en zijn vrouw stellen hun huis ook voor ons open. Als ze werken mogen wij bij hun internet gebruiken. Make organiseert ook een afscheidsetentje in zijn strandhuisje met wat vrienden. We barbequen op het strand en hij steekt een groot kampvuur aan. Alles is klaar en georganiseerd. We dansen op het strand en genieten maar de absolute verassing blijkt de priester. Hij maakt en schenkt de hele avond verrukkelijke cocktails voor de dames!
Kernproeven in een paradijs
Na een heerlijke avond wil Make dat ik ons in zijn luxe SUV terug rijd naar de pier. Ik sla af maar hij staat er op; “je bent een prima chaffeur, ook met een biertje op”. We praten nog een uurtje en ik voel plaatsvervangende schaamte als hij vertelt over zijn grootvader die met schildklierkanker in het zienkhuis ligt. “We tolereren de Fransen maar vinden ze niets. “ Vertelt hij. We waren naief en vonden nucleaire tests goed. Ze zouden veilig zijn. Maar wij zitten nu met de brokken. Wel 193 tests deden ze hier! En erger; ze sluiten onze grenzen voor gasten die we hier graag zien.” Wat een bizarre wereld bedenk ik mij. De liefste meest gastvrije mensen, de mooiste plek op aarde en uitgerekend daar werden honderden massavernietigingswapens getest tot in 1996!

 
 
 

Schade in een storm
De volgende dag zetten we zeil en worden 150 mijl verder overvallen door een overkomend laag. De wind trekt aan tot meer dan 35 knopen. Het grootzeil scheurt, wat spul waait overboord en twee zonnepanelend slaan stuk op de lieren. Later horen we dat een oude zeebonk die ik twee weken eerder interviewde, vlak bij onze positie in de dezelfde storm in de problemen kwam. Zijn jacht beschadigde en is kapotgeslagen op een rif. We worden er goed aan herinnerd hoe belangrijk het is om scherp te blijven op zee, ook in de passaatgebieden. Maar het hoort er bij. De pieken en dalen maken dit leven juist zo bijzonder en we zijn ontzettend dankbaar voor de unieke ervaringen die we met ons meedragen.
Joshua zeilt met tuigage van Carl Stahl Yachting
Deze blog is verzonden met mijn Xtreme Districts Iridium Go