Op weg naar Micronesia

Een blauwe botenlift hijst Hope langzaam uit het water. Ze is beslagen met een weem groen slijm en de rode antifouling schijnt door. Twee jaar en 10.000 mijl geleden stond ze voor het laatst op het droge. Katia en ik kwamen toen net aan in Trinidad na een reis in de Amazone. Nu kijken we terug op een bijzonder avontuur in de Stille Zuidzee, en maken we ons op om naar de minst bezochte landen ter wereld te varen.
Minst bezochte landen ter wereld
Sinds jaar en dag staat Somalië bovenaan de lijst van minst bezochte landen ter wereld. Gevolgd door drie landen in Micronesia, onze volgende bestemming. Micronesia is een enorm gebied met piepkleine eiland-staten, gelegen tussen Japan en Australië.
https://www.google.nl/maps/place/Micronesia/@6.4946478,139.8019756,4z/data=!4m2!3m1!1s0x65d9b5c5ac58c813:0x547a8dcdfaa46525
Voor ons voelt het alsof we naar het einde van de wereld gaan. Op veel plekken is geen internet, zijn geen vliegvelden en leven de mensen nog van vis en cococsnoten. Het is zo mogelijk nog specialer dan de stille zuidzee. En die was al speciaal.

De Stille Zuidzee was magisch
Terugkijkend doet de Stille Zuidzee het Caraibisch gebied verbleken, het is magisch. De stille Zuidzee is een gebied waar de warmte en gastvrijheid van de mensen met geen pen te beschrijven is. En de natuurlijke schoonheid van de eilanden is al even mooi als de mensen. We bezochten vlakke atollen met bountystranden, groene vulkanische eilanden en van alles daartussenin.
Eerlijk gezegd vervloekten wij de Stille Zuidzee ook zo af en toe. Vanwege de ellenlange oversteken en op veel plekken het gebrek aan onderdelen. Maar het was het waard. Het is de meest bijzondere plek van onze reis, na Kaapverdië natuurlijk waar ik Katia ontmoette!

Prachtige ecosystemen, maar wel onder druk
De natuur in de Stille Zuidzee is adembenemend. We zagen en zwommen met walvissen, mantaroggen, zeeschildpadden, haaien, vissen en meer prachtige dieren. Toch ontkomt ook de Stille Zuidzee niet aan menselijke invloed. We zagen schokkend veel gebleekte afgestorven koraalriffen ten gevolge van opwarming van zeewater en lage visstanden op plekken dichtbij menselijke populaties.
Haai en andere vispopulaties nemen hand over hand af, onder andere doordat mensen vaker sushi restaurants bezoeken. In Frans Polynesie en de Cook eilanden leek het gelukkig iets beter te gaan dan op andere plekken door het beperkt openstellen van de wateren voor buitenlandse vissers.

Werken aan de boot
In Fiji hebben we weinig tijd om alle ervaringen op ons in te laten werken wan we hebben haast. Het cycloon seizoen start op 1 december en de eerste tropische stormen (bijna cyclonen) zijn al geweest. We moeten de boot zo snel mogelijk klaar krijgen zodat we zeil kunnen zetten naar het noorden, uit de cyclonengordel. De onderhoudslijst is lang.

We laten een nieuwe buiskap en bimini maken met grotere zonnepanelen er boven. Verder een nieuwe alternator voor onze Yanmar, nieuwe smart charger, accu’s en autopilot. Ook is er het cosmetische onderhoud als verven, lakken en het houtwerk verzorgen. We vervangen het teak buiten en meten de bedrading door om beschadigingen op te sporen en te vervangen.

Na een maand 15 uur per dag werken ziet Hope er beter uit dan nieuw. We zijn benieuwd wat de volgende 10.000 mijl ons zullen brengen…
Hope zeilt trots de wereld rond met tuigage van CS rigging.
Deze blog is verstuurd met mijn Iridium Go
Het avontuur gaat verder via Facebook.