A deap breath before the plunge

Yeah, what can I say, de afgelopen maanden was ik bezig met voorbereiden, voorbereiden en voorbereiden. Begin deze week keek ik in mij agenda en besefte ik opeens dat mijn afscheidsfeestje al over twee weken is! Hoe ik mij voel? Blij, emotioneel, vrolijk, wat lichte weemoed en doordrongen van het feit dat ik begin aan een nieuwe fase in mijn leven.
Bijna zesentwintig jaar geleden hobbelde mijn moeder samen met mijn vader achterop een jeep door Kampala (Uganda). Ze werden vergezeld door politieagenten en militairen met mitrailleurs die zorgden voor hun veiligheid. Op de weg naar het ziekenhuis waar mijn moeder van mij zou bevallen, waren de rookpluimen zichtbaar die opstegen uit de bevochten stad.
Mijn ouders noemden mij daarom Joshua Ntalo. Joshua betekent: Jezus of de redder. Ntalo betekent oorlogen. Twee tegenstellingen die ik ook in mij heb. Aan de oppervlakte ben ik een kalm persoon maar tegelijkertijd kan ik iemand van extremen zijn. In mij bruis ik van de energie. Met die energie kan ik veel scheppen maar ook veel vernietigen.
Opgroeien vond ik een groot avontuur. Spelen, naar school gaan, leren, lezen, ontdekken. Maar hoe verder ik kwam, hoe meer zekerheden er ontstonden, noem het verantwoordelijkheden. Belangrijk, jawel, maar voorspelbaar ook. Saai en stroperig in plaats van vurig en passioneel.
Even dacht ik dat het een groot avontuur zou zijn om the big shot in de BMW 7 serie te worden. Op naar de top, kast van een huis, drie koters die rondrennen in het gras, the man who’s got it all.?
Toen we net naar Apeldoorn verhuisden was ik een klein jongentje en stond ik aan de rand van een crossbosje van 100 bij 100 meter. Ik vond het werelds! Ik kon het helemaal verkennen en er in spelen. Samen met mijn vriendjes  bouwden we een stalen dammetje. Die dam veranderde de stinkende modderpoel in een hartvormige vijver met veel groen, vissen en leven. Die dam staat er nu -ruim vijftien jaar later- nog steeds.
Nu sta ik opnieuw aan de rand van een bos. Het bos heet aarde en heeft een speelveld van 500.000.000.000 vierkante meter. Wauw! Ik ga reizen en spelen over de aarde maar ook veel scheppen en bruggen bouwen.
Ik ga jullie missen, Nederland ik ga je missen, vrienden, familie ik ga jullie missen bedankt voor jullie support! Bedankt dat jullie er zijn! Collega’s betrokkenen bij het project, donateurs en alle andere mensen die mij hebben gesteund, bedankt!
De twee jaar voorbereiding komen ten einde. Hopelijk tot op het afscheidsfeestje of tot in IJmuiden bij het uitzwaaien. Volgende blogpost na mijn vertrek!
Salut, ciao, adieu, bye, Mweraba, doei!
Joshua